De Viool- en pianosonate nr. 1 van Maurice Ravel, ook bekend als Sonate posthume, is het vroegste voorbeeld van een sonate voor deze combinatie van instrumenten van de componist. Hoewel de sonate 30 jaar vóór de publicatie van zijn tweede vioolsonate werd gecomponeerd, werd deze pas 38 jaar na zijn dood gepubliceerd.

Nadat hij in 1895 van het Conservatorium van Parijs was gestuurd vanwege zijn onbekwaamheid in het pianospel, werd hij uiteindelijk twee jaar later opnieuw toegelaten om contrapunt te studeren bij André Gedalge en compositie bij Gabriel Fauré. De reden voor de compositie van de sonate is niet helemaal bekend; men vermoedt echter dat deze werd gecomponeerd en uitgevoerd voor Fauré's compositielessen.