Deze editie van de Mozartsonates voor viool en piano is onderzocht en voorbereid door Cliff Eisen, een van de meest vooraanstaande Mozart-kenners van onze tijd.

Professor Eisen erkent dat veel van de schijnbare inconsistenties en eigenaardigheden in Mozarts notatie volkomen opzettelijk zijn, en dat de pogingen in veel andere edities om uniformiteit op te leggen aan vergelijkbare frases of muzikale paragrafen misplaatst kunnen zijn. Zoals hij in het voorwoord schrijft: '...de opvatting dat de klassieke stijl een model van symmetrie, balans en helderheid vertegenwoordigt, is grotendeels een 19e-eeuwse fictie... het heeft weinig te maken met Mozarts werkelijke praktijk, die primair gebaseerd is op variatie in zowel inhoud als articulatie.' Daarom worden in deze nieuwe editie alternatieve interpretaties die in parallelle passages voorkomen, behouden in plaats van te worden gesteriliseerd door een oneigenlijk streven naar conformiteit. Uiteraard worden al dergelijke gevallen vermeld in het Kritisch Commentaar. De zeer individuele uitstraling van Mozarts autografen wordt ook in de nieuwe editie gerespecteerd, omdat deze vaak bijdraagt ​​aan onze auditieve perceptie van frasestructuur en accent.

Professor Eisenis is zich ervan bewust dat er geen enkele 'Urtekst' voor deze muziek bestaat. Integendeel, hij gelooft dat 'er overtuigend bewijs is dat Mozarts latere uitvoeringen van zijn werken werden gekenmerkt door veranderingen – soms substantiële veranderingen – in de muzikale tekst.' De prestatie van deze editie laat zien hoe ver deze vrijheid van muzikale expressie kan reiken, en als zodanig zal deze waarschijnlijk een ereplaats innemen in de collecties van iedereen die betrokken is bij de studie en uitvoering van deze meesterwerken.

Deel 1: K301-306

Deel 2: K296, K376-K380; Andante en Fuga K402 (voltooid door Stadler); Sonate K403 (voltooid door Stadler).

Deel 3: K454, K481, K526, K547 en variaties op K359 en K360. Bewerkt door Cliff Eisen.