Het aantrekkelijke Allegro spiritoso van Jean Baptiste Senaillé begon zijn leven als de laatste beweging van een vioolsonate – Senaillé werd zelfs beschouwd als een van de belangrijkste violisten in Parijs aan het begin van de achttiende eeuw. Dit is altijd een bekend stuk geweest in het vioolrepertoire, maar het ging een nieuw tijdperk van identiteit in in de jaren 1920 toen de legendarische Engelse fagottist Archie Camden de allereerste opname maakte van Mozarts Fagotconcert met dirigent Sir Hamilton Harty. Omdat het concert vijf kanten van een 78-toerenplaatset met drie schijven vereiste, was een kort aanvullend item nodig om de resterende kant te vullen, dus Harty en Camden pakten de pen erbij en veranderden Senaillé's solovioolstuk in een levendige, karaktervolle miniatuur voor fagot en orkest die aantoonbaar populairder is geworden dan het originele werk.
