Uitgave voor viool en piano, bewerkt en herzien door Christian Rudolf Riedel. Édouard Lalo's Symphonie espagnole was lange tijd onvoldoende bewerkt: de twee eerste uitgaven (pianoreductie en partituur) verschillen aanzienlijk van elkaar, aangezien de componist zijn werk bleef verfijnen na de voltooiing van de meester-graveur voor de pianoreductie, en zelfs bepaalde compositorische toevoegingen aanbracht. De huidige Urtext-uitgave elimineert al deze onvolkomenheden en inconsistenties. Bovendien kon de redacteur zich voor het eerst baseren op de tot dan toe onbekende autograaf van de solopartij. De ontdekking van deze bron was ronduit sensationeel. Lalo, die zelf een uitmuntend violist was, had zijn manuscript minutieus voorzien van aantekeningen met behulp van de bewerking van Pablo de Sarasate, aan wie Lalo het werk had opgedragen en de wereldpremière had toevertrouwd. Deze nieuwe bronsituatie maakte een Urtext-uitgave mogelijk die volledig overeenkomt met de "definitieve versie van de auteur".
